8 Ekim 2009 Perşembe

Herhangi bir akşam

Akşam işten eve geldiğimde, kapıdan içeri girer girmez, üstümü bile değiştirmeden sırtıma çıkılıyor. Atçılık oynuyoruz. Saçlar yolunuyor, kafamdaki tokalar alınıyor. Kolye varsa oda. Beni yere yatırıyorlar. Karnımın üstünde 2 zıplama. ahhhh. Oğlum kızım acıdı acıdı diyorum. Nafile. Bütün salya sümükler yanağıma akıyor, yüzüme gözüme bulaşıyor. Üzerimde zıplayan 23 kilo var. Yüzümün üstüne oturup gaz çıkarıyorlar. Ne yaptın kızım diyorum. Cevap bırt. Oynuyoruz. Yüzlerindeki mutluluk tarifsiz. Yemek saati gelince, asla bana yemek yedirmezler. İpeği kucağıma aldığımda Sencer de gelmek ister veya Sencer kucağımda ise İpek onu ittirip kendi oturmak ister. Başlar bir kapışma . Mama sandalyesinede oturmak istemiyorlar. Neyseki birini baba alır birini anne. Kavga biter. Tabağıma ellerini sokarlar, karıştırırlar, yiyor numarası yaparlar,yere dökerler. Tuzlukları avuçlarının içine tutup yalarlar. Akışını seyrederler. Çay saatinde de hiç eksik kalmazlar. Çocuklar sizi kandırdığım için üzgünüm. Çay yerine ıhlamur kaynatıp veriyorum. Nasılda dökmeden içiyorlar. Bardakla su içmeye alıştırırken bu kadar özenli içmiyorlardı. Onlarla beraber kahkaha atmak, yuvarlanıp yere düşmek, ten temasında bulunmak harika. Hele biraz daha bilinçlenince. Daha da zevkliymiş annelik. Çalışan anne olunca, akşama kadar özlemle bekleyen yavrulara hayır demek çok zor. Bırakıyorum kendimi onlara. Zaten beni görünce başkasına gitmiyorlar. Ancak onlar uyuduktan sonra ev işlerime ve kişisel işlere bakabiliyorum. Üstelik hayatımda onların yerini dolduracak daha önemli bir iş yok. İnsan isterse herşeyin üstesinden geliyor. Düzenimi kurdum artık. İlk 6 ayım karman çormandı. Kafam karışıktı. Ne yapacağımı bilmez haldeydim. Öğrenerek, okuyarak, paylaşarak başardım. Kendimi zorladım. Yapabildiğim bu demedim. Daha fazlası için uğraştım ve uğraşıyorum. Hala az uyuyorum. Akşam eve geldikten sonraki koşusturmanın farkında değil yavrular. İşlerimi hep planlıyorum. Kimse dört dörtlük değil. Herşeyden çok anlaşılmaya ve sevgiye ihtiyaçları var. Onların tek istedikleri ben. Benimde hayatımın anlamı onlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder