1 Temmuz 2011 Cuma

Küçük mozaik taşı


İpek yuttu. Tam 12 gün oldu. Ağzından çıkarmasını söyledim birkaç defa. Hem gülüyor hem ağzında gıcır gıcır oynatmak hoşuna gidiyor gibiydi. Babaannede telaş yapınca , çıkarmaya çalışırken yutuverdi. Döndüremedi ağzında. Korkudan başladı ağlamaya. Hemen kucağıma alıp teselli ettim. Tamam korkacak bişey yok. O çıkıcak. Bulgurlu aşlar pişirdi babannesi. Dışkıyla atılır dedik . Kakasını kontrol edebilmek için, lazımlığı kullanacaktık ama klozetten başka yere yapmıyor. Bizde ona çaktırmadan klozetin içine yoğurt kabının kapağını koyup , üstünede adaptörü yerleştirince itiraz etmeden yaptı. İtiraz etmedi derken sadece sordu, onu niye içine koydun. İlgisini dağıtıp konu değiştirdim. Poposunu silip gönderdim salona. Gerçekten hoş bir durum değil. Burnunu kapatıp, çubukla kaka analiz etmek ve kokuya eyvallah çekmek. Bir değil iki değil. Bu böyle halledilmez. Sonra bir evham yaptım. Acaba vücudunda bi yerde takılır mı, neden yapılmıştır bu taş, kimyasal çözülme olur mu?. İpeğin halinden bir şikayeti yok. 2 haftadır ne kadar da rahatız. Yoksa 3,5 yılın getirdiği pişkinlik mi. En iyisi doktora danışmak. Belki ultrason yada röntgen. En azından öğreniriz hala midede mi yoksa bağırsaklarda mı? Gözümüzden kaçıp çıkmış da olabilir.