Bayram öncesi izne çıkınca, yavrularla evde ne yapacağını şaşıran anne kurabiye pişirmeye karar verir. İlk önce bi güzel yoğurduk hamurumuzu. Ununu yavrular kattı. en keyif aldıkları an, minik ellerinden unların aktığı andı. Hamurdan ziyade una yoğunlaştı benim yavrular. Çığlıklar,gülücükler attılar. Ortalığa döküp saçmalarına izin verdiğim için şaşkınlıktan yüzüme bakıp , tekrar dökmeye devam ettiler. Sanki kızmayacakmısın anne der gibi. Çok mutlu oldular. Onları böyle görünce bende keyiflendim. Sonra açtık merdaneyle hamuru. Bakalım tadı yerindemi diye ağızlarına hamur parçası attılar.
Onlarında yumuk ellerine verdim merdaneyi. İleri geri salladılar. Şekilli kalıplarımızı çıkardık. Benim yaptıklarımı bozdular, tepsiye dizdiklerimi mıncıkladılar. Hatta cozutup masanın üstüne çıktılar, mutfak dolaplarını una buladılar. Sanırım sınırlarımı ölçmeye çalışıyorlar. Tepsileri fırına verince , yavruları mutfakta soyup , odalarında giydirdikten sonra öğlen uykusuna yatırdım.
Kar yağmış gibi beyaza bulanan mutfağımı temizledim bu sırada. Uykudan sonrada kurabiyelerin yanına limonata yaptık. Afiyetle yedik.
hep düşünmüşümdür Emre'den 2 tane olsa nasıl olurdu??cevabı yukarıda sanırım :))yorucu ve bir o kadar da keyifli olmalı :))
YanıtlaSilyavrularımı büyütürken en zorlandığım nokta ikisiyle beraber yalnız dışarı çıkamamaktı. Hep birilerinin yanıma gelmesini beklemek zorundaydım.
YanıtlaSil